“Ik verveel me”. Dora blijft stil. “Doraaaa ik verveeeeeel me” zeurt Teddy. “Je kunt echt wel iets bedenken Teddy. Takjes zoeken bijvoorbeeld, we hebben nog eten nodig voor vanavond.” zegt Dora. “Laat me even rustig werken, ik wil deze sjaal vandaag afhebben”, en Dora breit rustig verder.
Teddy sjokt naar buiten. Takjes zoeken, bleh, daar heeft Teddy echt geen zin in. Hij houdt ook helemaal niet van takjes. Hij stampt een beetje door de sneeuw. Dan heeft hij een ideetje. Hij pakt wat sneeuw tussen zijn pootjes en rolt er een bal van. Hij gooit de bal in de richting van Dora, maar hij gooit mis!
Dora kijkt verschrikt op. Teddy heeft zich snel verstopt, dus Dora ziet niemand. Ze haalt haar schouders op en breit verder, maar dan ineens krijgt ze een sneeuwbal vol op haar snoet. “Hahahahaha” hoort ze van buiten de grot. Boos loopt Dora naar buiten en ze ziet Teddy liggen, rollend van het lachen.
Hmm wat Teddy kan, kan ik ook, denkt Dora. Ze rolt met haar staart een gigantische sneeuwbal. Ze gooit de bal naar Teddy. De bal is zo groot dat Teddy helemaal bedolven is onder de sneeuw. “Ha! Dat zal je leren!” roept Dora. En zo begon een sneeuwballengevecht dat nog de hele avond zou duren.
