Dora wordt wakker in haar grot. Ze heeft goed geslapen, maar nu heeft ze het erg koud. Ze moet op zoek naar hout om vuur te maken. Ze loopt naar de ingang van haar grot en ziet iets vreemds. De hele wereld is wit geworden! Alle bomen en struiken zijn verdwenen. Waar is de wereld gebleven?
Dan hoort Dora iets in de verte. “Doooraaaaa. Waar beeeen je? De wereld is weg Dora! Ik ben verdwaald!”. Teddy klinkt heel verdrietig. “Teddy ik ben hier! Volg mijn stem!” antwoord Dora. Even later hoort ze voetstappen. Teddy komt tevoorschijn uit de witte wereld. “Oh gelukkig Dora, daar ben je! Wat is er gebeurd met de wereld? Alles is weg!”.
Dora kijkt Teddy peinzend aan. Ze heeft er over nagedacht: “Ik denk dat we nu in de hemel zijn, Teddy. De wereld is wit, maar het lijken net wolken. En in de hemel zijn ook wolken.”
“De hemel?” vraagt Teddy. “maar ik leef nog, dus dat kan helemaal niet!”. Voordat Dora antwoord kan geven vliegt er ineens een dino naar binnen. Het is Peter de Pterodactylus. “Verhip, waar ben ik beland? Ik zie niks door die stomme mist”, roept Peter uit. “Je bent in mijn grot” zegt Dora. “En we zijn nu in de hemel Peter, ik legde het net aan Teddy uit.”
“Nietes!” roept Teddy. “De wereld is verdwenen!”
“Nonsens”, zegt Peter. “Wat een flauwekul, jullie snappen ook niks. Dit is mist wat je ziet. Laaghangende wolken. Dat gebeurt zo vaak, niks om je zorgen over te maken. Ah kijk, de zon breekt door. De mist zal snel verdwijnen”. Peter besluit direct om weg te vliegen, terug naar zijn eigen nest.
“Zijn dat wolken? Maar hoe komen die dan hier?” vraagt Teddy verbaasd.
“Geen idee”, zegt Dora. “Maar nu het verdwijnt ga ik takjes zoeken. Ik wil een vuurtje maken, want het is koud”.
“Geen idee”, zegt Dora.
Shenty vindt het een leuk verhaaltje !